Monty

In Donja Hota nodigt Enkidu Khaled een diverse groep artiesten uit om te reflecteren over opstand in tijden van sociale strijd en over de kracht van het individu om de samenleving te veranderen: Betina Abi Habib, Leila Anderson, Ana Vilela Da Costa, Yasmine Deroui, Line Mertens, Nadia Lauro en Alma Saray. Ze verzamelen zich rond de erfenis van de feministische schrijfster Nawal El Saadawi en nemen samen een collectieve identiteit aan, die van de figuur Donja Hota.

Als Donja Hota denken ze na over wat een non-conformistisch leven kan zijn:

je storten op de mogelijkheden van koppig idealisme, 

je klaarmaken om te vechten voor genot, 

het ondergronds systeem versterken, 

kijken naar de absurditeit van tools die we hebben gekregen, 

de sporen van vrijheid uit het archief van je lichaam trekken, 

de fundamentele maatschappelijke illusies verscheuren, 

een ontplooiend terrein voortbrengen.

Donja Hota’s naam weerspiegelt die van Don Quichote. Beiden worden onterecht gezien als helden en dwazen. Maar Donja Hota strijdt niet tegen windmolens. Ze deelt een leven en manieren waarop het geleefd kan worden.

Realiteit wordt verweven met fictie, helden en antihelden worden één, het persoonlijke en het politieke versmelten.  Geleid door hun koppige idealisme, dat zowel hun eigen leven als dat van hun fictionele creaties beïnvloedt, willen de artiesten Sadaawi’s feministische principes in de praktijk omzetten. Horizontaliteit, samenwerking, en transparantie vormen de rode draad die zowel in vorm als in inhoud doorheen het stuk lopen. Of zoals Saadawi het zou zeggen: “niet enkel verbinden via het maken van kunst, maar ook organiseren en juichen bij de mogelijke dreiging van collectieve actie”