Monty

Grandissima Illusione is een speelse en tegelijk doordachte ode aan het theater. De voorstelling is een mix van sciencefiction en vaudeville en speelt bewust met de regels en gewoontes van het theater, die niet alleen het onderwerp zijn, maar ook het speelterrein van het stuk.

Het verhaal begint wanneer een 17e-eeuws personage – een markiezin rechtstreeks uit Lope de Vega – verliefd wordt op de getatoeëerde technicus van het theater. Uit deze onwaarschijnlijke ontmoeting ontstaat chaos, conventies storten in, tijdlijnen vervagen en er opent zich als het ware een theatrale wormhole, waardoor het verhaal heen en weer glijdt tussen de tijd van het podium en de werkelijke tijd.

Op het toneel verschijnt een eclectisch gezelschap van personages, vertolkt door twee performers (Cris Blanco en Óscar Bueno): een dienstmeisje, een feministische minstreel, een regieassistent, geprojecteerde tekst, een expert, een Cubaanse astroloog, een handvol figuranten en een Grieks koor.

Het resultaat is een uitbundig metatheatraal experiment dat het publiek uitnodigt om hun ongeloof op te schorten en zich onder te dompelen in de vreugdevolle wankelheid van fictie.