Monty

I like to think (and 
the sooner the better!) 
of a cybernetic meadow

where mammals and computers 
live together in mutually 
programming harmony 
like pure water 
touching clear sky.

I like to think 
    (right now please!) 
of a cybernetic forest 
filled with pines and electronics 
where deer stroll peacefully 
past computers 
as if they were flowers 
with spinning blossoms. 

I like to think 
    (it has to be!) 
of a cybernetic ecology 
where we are free of our labors 
and joined back to nature, 
returned to our mammal 
brothers and sisters, 
and all watched over 
by machines of loving grace.

 – Richard Brautigan

In zijn idealistische gedicht ‘All Watched Over by Machines of Loving Grace’ schetste Richard Brautigan een vredevolle wereld waarin natuur en technologie hand in hand gaan. Zestig jaar later kunnen we alleen maar lachen om zoveel argeloosheid. Machines, medicijnen, algoritmes: veel nieuwe technologie lijkt eerder (arbeids)disciplinerend of gericht op sociale controle, dan dat ze ons nieuwe vormen van vrijheid geeft. Of moeten we het idee een nieuwe kans geven?

Beeldend kunstenaar Ezra Veldhuis en podiumkunstenaar Bosse Provoost dompelen je onder in een hypnotiserende dansvoorstelling op het snijvlak van theater, performance en installatiekunst. De voorstelling schippert tussen utopie en scepsis, tussen roes en ontnuchtering. We zien een “cybernetische ecologie”, waarin niet altijd duidelijk is of de verstrengelingen tussen mensen, materialen en apparaten symbiotisch of conflictueus zijn. Het licht lijkt te willen misleiden en hypnotiseren, de muziek vraagt om vertrouwen te hebben en los te laten. De vraag is niet óf we verstrengeld zijn, maar hoe we ons binnen die verstrengeling bewegen.

At last I am free, I can hardly see in front of me!