Monty

Mémé is een voorstelling van kunstenaar Sarah Vanhee over de relatie tot onze voorouders, tot de (geboorte)grond en het vrouwenlichaam. Op de scène krijgt Vanhee het gezelschap van poppen, geesten en een kind. De geesten zijn die van haar beide West-Vlaamse grootmoeders, die hun leven wijdden aan ‘arbeid’ in de beide betekenissen van het woord – zowel het baren en opvoeden van kinderen als werken in het huis en ‘op het land’.

Hoe verhoudt de wereld van vandaag zich tot deze vergeten vrouwen uit het verleden, en tot de grond die zij bewerkten? En hoe zien we hen weerspiegeld in de vergeten vrouwen van vandaag, wiens arbeid nog steeds wordt uitgebuit?

Mémé is een ode aan die ‘onzichtbare’ vrouwen, aan Moeder Aarde en het leven zelf. Het is Vanhee’s rituele poging om haar grootmoeders weer tot leven te wekken, om de banden opnieuw te herstellen en dan – deze keer anders – afscheid te nemen, onbegrensd door de tijd.