16.05
Varkensstal
Malpertuis
En als je nu gewoon met rust gelaten wil worden
door vrienden en vriendinnen met daadkrachtige idealen
door ouders die de wereld van je verwachten
Als je dat niet wil
Maar gewoon wat op jezelf wil zijn
zoals Julian
Als je genoeg hebt aan je eigen wereld in je hoofd
die al complex en interessant genoeg is
Als je geen ambities hebt voor macht en positie
Ben je dan een loser of ben je dan een held?
Varkensstal gaat over de strijd van een jongvolwassene die in opstand komt tegen de gevestigde orde. Lukt het Julian om het eeuwig draaiende vliegwiel te stoppen of zijn de systemen gewoon te sterk?
Aan de basis van de voorstelling ligt de theatertekst Porcile (1967) van de Italiaanse cineast-dichter Pier Paolo Pasolini (1922-1975). Het is één van zijn scherpste maar ook grappigste teksten. Een metafoor ook, want niets is wat het lijkt in dit krankzinnige verhaal dat zich voor de gelegenheid afspeelt in Vlaanderen van vandaag.
DRIEMAAL VERWEER
Regisseur Piet Arfeuille van Theater Malpertuis maakte met dezelfde acteurs twee voorstellingen die inzoomen op het belang van burgerschap in onze democratie. In volle verkiezingsperiode slaan Monty en c o r s o de handen in elkaar om beide voorstellingen op twee opeenvolgende dagen te presenteren voorafgegaan en gevolgd door debat.
Daar waar Amor Mundi (naar Rainer Werner Fassbinder) vooral focust op het belang van het gesproken woord als politieke daad, zoomt Varkensstal (naar Pier Paolo Pasolini) in op de noodzaak van actie en protest. Kunnen we het woord in deze mediatieke tijden nog als een politieke daad beschouwen? Werkt protest in de vorm van betogingen nog wel? Bestaat er zoiets als passief verzet?
Deze productie kwam tot stand met de steun van de Vlaamse Gemeenschap en de tax shelter maatregel van de Belgische wetgever via Flanders Tax Shelter
“Dat beeld blijft bij na Varkensstal: de nihilist die zich verzet tegen elke ideologie, en dat alleen kan door zich erbij neer te leggen. Food for thought.”
Gilles Michiels, De Standaard
“De politieke boodschap, voor zover Arfeuille die expliciet brengt, komt helder over. De macht over de naoorlogse westerse samenleving, tot op de dag van vandaag, blijft in handen van hypocriete grootbankiers en -industriëlen.
“Als de strijd van deze tijd een duel is tussen vrijheid en verantwoordelijkheid, dan is Arfeuilles antwoord duidelijk: Julian met al zijn lastige vragen dient de democratie beter dan Ida met haar modieuze antwoorden.”
16.05.24
- 20u00
tekst Pier Paolo Pasolini bewerking en regie Piet Arfeuille spel Tania Van der Sanden, David Geysen, Ananda Dev Vaes, Pieter Verelst dramaturgie Dominique Willaert scenografie Steve Salembier licht Rik Teunis geluid Iben Stalpaert kostuums Jana Roos foto's website Nick Hannes
